| Imos silandeiros orela do vado | Vamos en silencio por la orilla del vado |
| pra ver ô adolescente afogado. | para ver al adolescente ahogado. |
| Imos silandeiros veiriña do ar, | Vamos en silencio por la orilla del aire, |
| antes que ise río o leve pro mar. | antes que ese río se lo lleve al mar. |
| Súa i-alma choraba, ferida e pequena | Su alma lloraba, herida y pequeña |
| embaixo os arumes de pinos e d’herbas. | entre la hojarasca de pinos y hierbas. |
| Agoa despenada baixaba da lúa | Agua despeñada bajaba de la luna |
| cobrindo de lirios a montana núa. | cubriendo de lirios la montaña desnuda. |
| O vento deixaba camelias de soma | El viento dejaba camelias de sombra |
| na lumieira murcha da súa triste boca. | en la hoguera apagada de su triste boca. |
| ¡Vinde mozos loiros do monte e do prado | ¡Venid mozos rubios del monte y del prado |
| pra ver o adoescente afogado! | a ver al adolescente ahogado! |
| ¡Vinde xente escura do cume e do val | ¡Venid gente oscura de la cumbre y del valle |
| antes que ise río o leve pro mar! | antes que ese río se lo lleve al mar! |
| O leve pro mar de curtiñas brancas | Se lo lleve al mar de labranzas blancas |
| onde van e vên vellos bois de ágoa. | donde van y vienen viejos bueyes de agua. |
| ¡Ay, cómo cantaban os albres do Sil | ¡Ay, cómo cantaban los chopos del Sil |
| sobre a verde lúa, coma un tamboril! | en la verde luna como un tamboril! |
| ¡Mozos, imos, vinde, aixiña, chegar | Mozos, vamos, venid, pronto, llegad |
| porque xa ise río m’o leva pra o mar! | porque ya ese río se lo lleva al mar! |
Federico García Lorca
Amancio Prada
Hermoso
ResponderEliminar